داروهای مسکن به طور وسیع و فزایندهای در سراسر جهان مصرف میشود. اغلب، تسکین برای یکی از موقعیتهای زیر جستجو میشود: تنشهای هیجانی، تنش مزمن، افزایش فشار خون ، تقویت عوامل ضد درد، کنترل تشنج، به عنوان عوامل جانبی در بیهوشی، تجزیه و تحلیل تخدیری و بعنوان عامل برطرف کننده دردها و دردهای مفصلی.
داروهای مسکن (برخی از آنها را اینجا ببینید) به دو نوع داروهای مسکن_خواب آور و داروهای مسکن_تب بر تقسیم میشوند:
انواع داروهای مسکن_خواب آور داروهای مضعف عمومی یا غیر انتخابی سیستم اعصاب مرکزی هستند. این مواد برای کاهش بیقراری و تنشهای هیجانی و همچنین برای تسکین و یا ایجاد خواب به کار میروند. تمایز میان آثار تسکینی و خواب آوری کاملا مشخص نیست. یک داروی واحد میتواند بسته به روش مصرف و مقدار بکار رفته هر دو اثر را بروز دهد مقدار اندک تنها سبب تسکین میشود حال آنکه مقادیر بیشتر سبب اثر خواب آوری میگردد. برخی از این داروها در مقادیر زیاد برای ایجاد بیهوشی در جراحی یا به عنوان بیهوش کننده فرعی به کار میروند.
ترکیبات مسکن-خواب آور از نظر ساختمان شیمیایی تفاوت زیادی دارند اگر چه عوامل مفید در چند دسته شیمیایی متفاوت یافت شدهاند اما دارای چندین جنبه فیزیکوشیمیایی و ساختمانی مشترک نظیر یک ناحیه قطبی آبدوست، ضریب توزیع اکتانول- آب نزدیک به 100 و مقاومت زیاد در برابر تغییرات زیستی میباشند.
عوارض ناخواسته داروهای مسکن خواب آور
یک داروی مسکن خواب آور ایده آل باید خوابی مشابه خواب طبیعی را القا نماید. متاسفانه، اغلب داروها خواب طبیعی را القا نمیکنند بلکه تنها مدت و شدت خواب REM را کاهش میدهند. عوارض ناخواسته بسیار متداولی که با داروهای مسکن خواب آور ایجاد میشود خواب آلودگی، خواب عمیق، اغمای پایا و حتی مرگ میباشد که در اثر تضعیف مراکز تنظیم حیاتی در مغز در نتیجه مصرف بیش از حد ایجاد میگردد. مصرف طولانی مدت حتی در مقادیر درمانی، میتواند سبب ایجاد مقاومت و وابستگی بدنی شود. قطع ناگهانی، بضی اوقات سبب سندرم قطع شدید شده که با تشنج و هذیان مشخص میشود و ممکن است اغما و مرگ نیز رخ دهد. مسمومیت، با خارج کردن دارو از معده و نگه داشتن تنفس و گردش خون کافی درمان میگردد.
داروهای مسکن-تب بر، داروهایی هستند که دردهای خفیف تا متوسط نظیر سردرد، درد عضلانی و درد مفصلی را برطرف کرده و هنگام تب، دمای بدن را کاهش می دهند. برخی از این داروها برای برطرف نمودن دردهای قاعدگی نیز موثرند و تعدادی هم به عنوان عوامل ضد التهاب به کار میروند.
عوارض ناخواسته داروهای مسکن- تب بر
عمدهترین عوارض نامطلوب اغلب داروهای مسکن تب بر، تحریک دستگاه گوارش و ایجاد زخم، کاهش فعالیت کلیوی، مهار انعقاد پلاکتی و در نتیجه افزایش مدت خونریزی و علائم حساسیتی است. مصرف طولانی مدت این ترکیبات سبب بیماری کلیوی "nephropathy" میگردد.
ممانعت خودروسازان داخلی از تولید خودروهای ارزان خارجی